از احتمالات

با توجه به تلاش های بی وقفه جمهوری اسلامی برای غنی ساختن اورانیم و نیز ورود سوخت هسته ای به ایران، و بنا بر اوضاع آشفته پاکستان، دور از ذهن به نظر نمی رسد که تروریست ها طی سال 2008 به بمب اتمی دست یابند و آنرا در نقطه ای از جهان منفجر کنند.
عاقبت تروریست ها یا موفق به ساختن بمب هسته ای می شوند و یا ساخته شده آن را از انبارهای نگهداری آن در پاکستان به سرقت می برند. تروریست ها اکنون، هم به دانش ساخت بمب اتمی دست یافته اند و هم به دانش کاربرد و حمل ونقل آن. اگر بمب هسته ای در ایران ساخته نشود، این احتمال هست که بوسیله طالبان و القاعده از پاکستان ربوده شده و از طریق ایران به سمت غرب خاورمیانه انتقال داده شود.
البته این نکته را فراموش نکنیم که دانشی که از طریق قاچاقچی های بین المللی نظیر عبدل قدیرخان پاکستانی و از کشورهایی چون کره شمالی و لیبی فراهم شده باشد، چندان قابل اطمینان نیست و احتمالاً این امکان وجود دارد که یا در هنگام ساخت و یا در هنگام حمل و نقل و راه اندازی، توی دست صاحبانش یعنی تروریست ها منفجر شود.
اگر یادمان باشد پس از حمله نیروهای ائتلاف به افغانستان در سال 2001 ، خبری بود مبنی بر اینکه افغانی ها یک موشکِ عمل نکرده را یافته بودند و سعی کرده بودند با بیل و کلنگ آنرا ظاهراً خنثی کنند که از بد حادثه! زیر دستشان منفجر می شود و هفده نفر را تکه پاره می کند.

در این حقیقت که جمهوری اسلامی از حدود بیست سال پیش به فکر دست یافتن به سلاح های کشتار جمعی بوده است کمتر کسی تردید دارد و نیز کمتر کسی شک دارد که اگر طالبان و القاعده به بمب اتمی دست پیدا کنند، از منفجر ساختن آن در کشورهایی که آنرا سرزمین کفر می دانند به خود تردیدی راه می دهند. بنابراین یک نظر و تحلیل و پیش بینی هم می تواند این باشد که در آینده ای نه چندان دور شاهد سومین انفجار هسته ای در جهان باشیم که به احتمال، چیزی حدود یک میلیون نفر را دچار مرگ و آسیب می کند. منطقه جغرافیایی این انفجار هسته ای نیز همانطور که اشاره کردم از پاکستان تا جایی در غرب خاورمیانه می تواند در تغییر باشد.
هدف به احتمال زیاد اسرائیل است که هم مسیر زمینی دارد و هم نزدیک و در دسترس است. ولی اگر تروریست ها امکاناتِ لازم را داشته باشند که بتوانند بمب هسته ای را در آمریکا منفجر کنند، طبعاً به این کار راغب ترند.

ولی این احتمال را نباید از نظر دور داشت که ممکن است بمب مذکور در هنگام ساخت و یا در مسیر نقل و انتقال و یا زمان شلیک به وسیله موشک، بر اثر حادثه ای که به علتِ از جمله نقص دانش تروریست ها باشد، در دست ایشان منفجر شود. اتفاق بعد از آن می تواند چه بسا اشغال ایران و در واقع کل منطقه توسط نیروهای ائتلاف باشد. چونکه در بقیه منطقه نیروهای ائتلاف به سرپرستی آمریکا و ناتو به طور پراکنده حضور دائمی دارند.